Loskomen

Onze vakantie begint dit jaar later (laatste regio). En als ik terugblik besef ik ook dat het voor de kinderen wél echt een ander jaar is geweest. Eerste schooljaar op de brugklas en eerste schooljaar op de basisschool. Dus hier in huis is de koek langzamerhand wel op. Ook dat heeft natuurlijk invloed op mij en op mijn balans.

De laatse weken heb ik daardoor hier en daar al wat momenten vrij gepland in mijn agenda. Ik bleef wat grieperig. Herstelde steeds niet helemaal. Signalen die ik eerst negeerde, maar ik steek dan toch ook hand in eigen boezem, even gas terug was nodig. Ja dat was het signaal dat mijn lichaam aangaf.

Het grieperige gevoel is voorbij maar de vermoeidheid nog steeds niet helemaal. Daarom besloten om niet rennend richting de vakantie te gaan, maar ook met rustige en vrije momenten tussendoor. Ook om daardoor meer van mijn gezin te kunnen ‘incasseren’. Want als ik zelf dat niet doe, dan word het hier echt heel ongezellig. Daarna vakantie. En dan sluit ik mij vier weken af van alles wat er in en om mijn bedrijf speelt. Opladen. Ruimte krijgen. Dat zorgt daarna ook weer voor een frisse blik en nieuwe inspiratie. Inspiratie en ruimte voor ons gezin, voor mezelf, voor mijn man en ik samen, voor dingen die écht belangrijk zijn in het leven.

Die tijd van ontspanning en herstel gaat mij dan weer ruimte geven aan nieuwe flow en plannen. Geen rigoreuze veranderingen, maar kleine stapjes om het allemaal net even wat prettiger te maken. Meer in balans, meer rust thuis en meer balans in mijn werk. Vorig jaar maakte ik iedere ochtend een wandeling alleen. Ook dit jaar heb ik met mijn man afgesproken dat weer te gaan doen. Mijn moment om even op te laden en ruimte te maken voor gezinsactiviteiten.

Ik wens je een goede vakantie tijd toe. Of je weggaat of niet, of je moet werken of niet. Ik gun je een rustig tempo, een tijd van ontspanning, een tijd van ont-moeten. Tot over een paar weken!