Tussen opgeven en doorgaan...
...zit vaak veel meer ruimte. Het vraagt wel om keuzes. In deze blog meer daarover.
Tussen opgeven en doorgaan
Opgeven is voor velen vaak geen optie, dat denken we. Maar is het wel zo zwart-wit? Zit er niet veel meer tussen opgeven en doorgaan? In onze maatschappij wordt 'iets niet doen', of ergens mee stoppen vaak gezien of ervaren als een zwakte. Terwijl er vaak zoveel meer nuance tussen zit. Wat wel opvalt is dat wanneer we stressklachten ervaren we de neiging hebben om lang door te lopen met onze klachten voordat we echt actie gaan ondernemen. We laten het dus regelmatig oplopen totdat het echt niet meer gaat.
Terwijl als we de ruimte nemen om veel eerder een bekijken wat er nodig is om te kunnen blijven functioneren zowel in werk als privé er vaak veel meer mogelijk is. Het hoeft niet alles of niets te zijn. Wat als we nu eerder proberen af en later weer op te schalen. En dat kan op heel veel verschillende manieren. Ik besef mij dat dit soms heel lastig is, en dit lijntje ook soms ook heel dun zijn, maar het zou zoveel langdurige en grillige herstelprocessen kunnen besparen. Dus preventie in gaan zetten. Langdurig uitval voor zijn.
Keuzes maken
Natuurlijk vraagt dit wat van jezelf. Het vraagt om inzicht. Het vraagt om keuzes durven maken. Maar wat het vooral vraagt, is bewustwording. Wat heb ik nodig om met plezier te kunnen blijven functioneren? Wat heb ik nodig om ruimte te nemen voor herstel van stress (of dit nu door werk of privé veroorzaakt wordt)? In coaching begeleid ik graag in dit proces. En vooral op momenten dat je bij jezelf merkt: 'dit emmertje begint te vol te raken'. Dat is écht het moment om aan de bel te trekken.... en niet te wachten totdat het emmertje echt overloopt.
Dus maak jij voor jezelf de keuze om even een tandje minder te gaan omdat er erg veel op je bordje ligt en je ruimte voor herstel nodig hebt? Durf jij nee te zeggen tegen een nieuw project omdat er al genoeg te doen is? Vind je dat lastig? Dan zou ik graag een tijdje met je mee wandelen. Samen op ontdekking te gaan naar wat jouw bronnen voor veerkracht en vitaliteit zijn. Dat jij weer keuzes durft te maken voor jouw herstel.
Herkenbaar
Allemaal zullen we het herkennen dat voor een ander zorgen soms makkelijker is dan voor jezelf. Ook mij is dat niet vreemd. Ik had al lange tijd niets meer gepost op mijn eigen website omdat er genoeg werk is én omdat er privé het nodige speelt wat ook mijn aandacht vraagt. Ook ik ga (en moet) dan echt keuzes maken. Ruimte maken voor mijn eigen herstel. Om te kunnen herstellen moet ik keuzes maken. Dat zit in kleine dingen, zoals mijn agenda minder vol plannen zowel in werk als privé zodat ik hersteltijd kan aanbrengen. Maar ook om echt te voorkomen dat er té veel in mijn emmertje komt. Want met alles wat er speelt is dat emmertje op dit moment ook behoorlijk vol. Dat emmertje moet tussendoor echt geleegd worden. En net als veel anderen is mijn neiging om dit veel alleen te doen. Maar samen kom je daarin veel verder. Ook ik schakel daar mijn hulpbronnen bij in.
Herken jij je in dat volle emmertje? En wil jij ook voorkomen dat deze overstroomt? Neem dan eens contact op voor een vrijblijvende kennismaking. Dan kunnen we samen eens bekijken hoe we dat emmertje wat leger kunnen krijgen. Er zit immers meer tussen opgeven en doorgaan.
