Een nieuw jaar met veel nieuwe kansen deel 2

In mijn praktijk stel ik ieder jaar één of meerdere woorden centraal. Een stuk richting en focus. Dit jaar staan voor mij drie woorden centraal. Vandaag het tweede woord : BEGRENZEN.

Bewustwording en HELLP?

Misschien begreep je in de vorige blog niet wat mijn persoonlijke situatie van mijn HELLP-syndroom tijdens mijn zwangerschap te maken heeft met bewustwording? Voor mij had het heel erg veel te maken met bewustwording. Ik was mij namelijk helemaal niet bewust in de dagen voordat ik het ziekenhuis belandde aan welk dun draadje ik op dat moment ‘bungelde’. Op het moment dat ik in het ziekenhuis terecht kwam uiteraard wel. En nu besef ik zeker dat ik niet ieder bewust moet gaan maken van de gevaren tijdens een zwangerschap of andere situaties in het leven. Nee, dat is absoluut niet het geval. Maar wat dan wel? Wat wil ik dan wel?

Hiermee maak ik eigenlijk al direct de stap naar het nieuwe woord wat ik in mijn praktijk centraal wil stellen en dat is begrenzen. Begrenzen is ook voor mij een heel belangrijk onderwerp wat ik meegenomen heb uit de periode dat ik weer thuis kwam na mijn ziekenhuisopnamen en bevalling. Je bent net kersverse ouders geworden en dat is al een gigantische verandering. En daarnaast was de kans dat mijn situaties toen slecht af zou lopen ontzettend groot.

Begrenzen

In die eerste maanden na mijn bevalling had ik ontzettend veel last van de gevolgen van mijn HELLP syndroom. Lichamelijk viel dat nog wel mee. Ik had nog wel een wat verhoogde bloeddruk, maar dat herstelde snel. Nee de gevolgen hadden voor te maken met concentratieproblemen, vermoeidheidsklachten, emotioneel en zo kan ik echt nog wel even door gaan. Ik had zelf verwacht dat ik eigenlijk wel weer snel op de been zou zijn en vlot mijn werk op zou kunnen pakken. Het tegendeel was waar. Ruim 1,5 jaar ben ik uit de roulatie geweest, mijn baan ook opgezegd omdat ik dat niet zou zitten. En toen ik na 1,5 jaar mijn werk weer oppakkte viel het tegen. Vooral de concentratie. De teksten die ik las drongen niet goed door. In grotere gezelschappen kon ik geen gesprekken voeren. Dat ging echt helemaal langs mij heen. En dingen onthouden al helemaal niet.

In die 1,5 jaar dat ik thuis was, heb ik met vallen en opstaan geleerd wat begrenzen is. Dat mensen aan de buitenkant echt niet kunnen zien hoe ik mij voel. Dat zij niet kunnen zien dat ik na een gesprek van een half uur al helemaal kapot was. Dat je mij na een kraamvisite van 1,5 uur echt kon opvegen…. En vaak liet ik het toe. Kwamen er toch mensen op kraamvisite en moest ik het de volgende dag bezuren. En als ik naar een feestje ging dan leek het allemaal zo leuk, tot dat ik de drukte binnenstapte. Dan kwam het echt allemaal op mij af.

En achteraf dacht ik dan waarom doe ik dit mijzelf aan? Ik weet en voel eigenlijk heel goed wat ik wel en niet kan. En ja soms ga je een keer over je grens maar dat is niet erg. En daar heb ik van geleerd. Geleerd dat nee-zeggen ook een antwoord is. Dat je mensen kan uitleggen dat je aan de buitenkant misschien niets ziet aan de gevolgen van een HELLP-syndroom en dat jij zelf dus ook echt mag aangeven dat het je teveel wordt.

Overeenkomsten

Ik zie in de gevolgen van een langdurige overbelasting en mijn ervaring van mijn herstel na de zwangerschapsvergiftiging veel overeenkomsten. Oververmoeidheid, prikkels niet aan kunnen, emotioneel, concentratieproblemen, slecht slapen en ga zo maar door. Dat is een fijne constatering, maar wat kan een ander hier nu mee? Ik denk wel dat mijn lessen en de ervaringen van mijn coachees en alle artikelen en boeken die ik inmiddels heb gelezen, dat dit zelf ook ervaren te hebben prettig is, ook ter geruststelling het komt goed. Maar ook dat je jezelf echt kan trainen om op een natuurlijke manier te gaan begrenzen. En daar ligt ook mijn verlangen in mijn werk. Dat ik mensen handreikingen kan doen om hun grenzen te gaan bewaken. Om eigenlijk een soort interne stress termometer gaan ontwikkelen. Dat jij weer regie krijgt op wat jij wilt gaan doen.

Begrenzen hoe dan?

Deze vraag krijg ik in mijn praktijk vaak. Dat nee zeggen is zo lastig. Dan stel ik anderen teleur, of mezelf. En vaak ik de vervolgvraag kan jij goed begrenzen? En hoe heb jij dat geleerd? Mijn antwoord is ik kan lang niet altijd goed begrenzen, maar ik heb voor mezelf wel manieren gevonden om te begrenzen. En soms vertel ik een stuk van mijn verhaal dat het wel een harde les werd om te begrenzen.

Dit jaar zijn dus BEWUSTWORDING en BEGRENZEN twee van de belangrijke thema woorden waarop ik mij wil gaan richten in mijn praktijk. Als ik dit koppel aan het thema stress en overbelasting dat hoop ik echt dat veel meer mensen zich bewust gaan worden wat te veel stress in hun leven doet en dat zij degene zijn die eerst aan zet zijn. En daarna komt de volgende stap om eerst te gaan begrenzen. Het verkennen in wat heb ik nodig voor een gezonde energiebalans en voor veerkracht? En wat moet ik dus ook weg gaan strepen.

Nieuw aanbod

Begrenzen rondom het thema stress zal ik de komende maanden op verschillende manieren terugkomen. Even een kleine greep aan mijn ideeën die ontstonden tijdens de vakantie, maar ook ideeën die al veel concreter zijn:

Maandelijkse wandeling: op facebook heb ik een planning gemaakt wanneer deze wandeling is. Kijk dus even op facebook als jij ook zin hebt om te starten met een wandeling in de ochtend. Hier vind je de link.

Samen met Jonneke Oskam organiseer ik drie thema-inspiratieavonden. Hieronder vind je de flyers over deze mooie avonden. Met thema’s waarin begrenzen zeker een rol speelt. Op haar website vind je alvast wat meer informatie over deze avonden.