Sterk zijn... met welke gevolgen?

De laatste weken kwam het thema 'sterk zijn' terug. Wat is dat toch dat we zo sterk willen zijn naar andere toe? Wat is het in ons dat we aan andere (beperkt) laten zien wanneer we dingen lastig vinden? Of als stressklachten de overhand beginnen te krijgen? Hoe mooi is het als we dingen delen met elkaar, dat we zoveel steun en herkenning vinden bij elkaar.

Sterk zijn?! Is dat écht krachtig?

Daarover wil ik met jullie deze blog delen. Wat is dat dan dat we ons sterk willen houden? Wat zit daar dan achter? Is dat schaamte? Of schuldgevoel? Ik zou je een spiegel voor willen houden. Ik weet niet of het voor jou (deels) klopt. Lees het maar...

Alles moet goed gaan. We voelen of denken dat we onmisbaar zijn in ons werk, in ons gezin, in onze omgeving. (En natuurlijk kunnnen we niet helemaal gemist worden in ons gezin, werk, omgeving. Maar de vraag is wel, kun je bepaalde taken soms niet beter over laten aan anderen.)

Je bent een belangrijke schakel op de plek waar je woont, leeft, werkt, maar daar is uiteindelijk zelfzorg wel ontzettend belangrijk. Als jij niet goed voor jezelf kan zorgen, hoe kan je dan voor een ander zorgen? Hoe kan jij écht de zorg op je nemen die nodig is in je gezin, in je omgeving?

Ondertussen denderen we door en willen we geen hulp accepteren. Want ach het valt mee, of we zeggen: de ander heeft al zo veel. En zo gaan we maar door. Tot dat het echt te laat is.... (Ook in coachgesprekken komt dit thema heel erg vaak terug....).

De afgelopen tijd heb ik mede door mijn cursus veel meer geleerd over het stresssysteem. Daarbij geleerd dat het belang van herstel zo ontzettend belangrijk is en wat doen we vaak, als ons ruimte voor herstel wordt geboden omdat het nodig is, dan zeggen we: 'ach het gaat wel'. 'Zo erg is het toch niet'. 'Het lukt nog wel'. Meer lezen over stressklachten? Lees dan hier verder.

Delen hoe het écht met je gaat is geen zwakte maar kracht

Delen hoe het écht met je gaat is geen zwakte maar kracht en nee dat hoeft niet met iedereen en publiek op alle sociale media. Maar ik denk dat een eerlijker beeld naar elkaar ons allemaal verder zal helpen. Eerlijker op het moment dat je merkt dat draaglast en draagkracht uit evenwicht zijn. Eerlijker tegen je collega als je toch wel te veel stressklachten ervaart. Nee zeggen vinden we vaak heel lastig. Nee zeggen tegen extra taken, nieuwe uitdagingen. Maar ja zeggen als het niet zo goed met ons gaat en we krijgen hulp aangeboden vinden we vaak nog moeilijker.

Mijn eigen spiegel

Als ik een blog schrijf, dan ga ik ook in mijn eigen spiegel kijken. Gaat bovenstaande ook over mij? Ja bovenstaande gaat ook over mij. Ook ik wil me voordoen als een sterke vrouw en sterke moeder, als een goede ondernemer, een lieve partner en betrokken vriendin. Maar als ik écht eerlijk ben, dan weet en zie ik dat ik daar niet allemaal aan kan voldoen. Dat ik daarin ook vaak genoeg door mijn hoeven zak. Wat ik wel geleerd heb, is dat ik daar wel mensen om mij heen heb waarmee ik dat kan delen. Dat ik kan delen dat het pittig is, dat de balans weg is, dat ik eigenlijk meer ruimte voor herstel nodig heb. Gisterenavond kwam ik met een paar vriendinnen bij elkaar en dan ervaar je hoe belangrijk het is om eerlijk te kunnen delen over de struggles die het leven kent. En dat geeft ruimte, dat zorgt voor verbinding en maakt ook 'de last' minder.

Een paar vragen voor jou:

• Heb ik mensen in mijn omgeving waarmee je eerlijk een spiegel kan voorhouden over hoe het met je gaat? Mensen waarbij je je niet sterk hoef voor te doen?
• Ga in jouw situatie van nu na wat jij nodig hebt en wat deze mensen voor jou kunnen betekenen om meer evenwicht in je leven te kunnen brengen.

Hulp accepteren

Het mooie is dat we in de ontmoeting met anderen ook vaak hulp krijgen aangereikt. Een moeder op school biedt aan om een keer voor je gezin te koken. Of een ander neemt je jongste een keer paar uurtje mee naar huis zodat jij even tot rust kan komen. Je collega op je werk bied je aan om taken over te nemen omdat zij ziet dat er te veel op je bordje ligt. Maar wat zeggen we vaak: nee dat hoeft niet hoor. Het lukt nog wel.

Toen wij onze tweeling kregen, werd ons veel hulp aangeboden. En eerlijk is eerlijk ook mijn neiging was het om: nee, dat hoeft niet te zeggen. Maar als ik écht eerlijk ging kijken, dan wist ik héél goed dat ik wel hulp nodig had. Dat het mij zou helpen om een zware tijd met weinig slaap ook goed door te kunnen komen. Dat het niet een tijd werd van alleen maar buffelen, maar ook een tijd waarin ik op veel momenten kon genieten van onze kleine mannetjes. Achteraf ben ik heel blij dat ik de hulp heb aangenomen. Het heeft mij echt de ruimte gegeven die ik nodig had.

Een paar vragen voor jou:

• Is bovenstaande herkenbaar voor jou? Vind jij het lastig om hulp te accepteren? (Daarbij maakt het niet uit of het op het werk, thuis of elder is).
• Wat houd je tegen om hulp te accepteren? Speelt schaamte of schuldgevoel daarin een rol?

Afgelopen zomer maakte mijn man en ik een huttentocht in de bergen in Oostenrijk. De eerste tocht was lang (18 km) en zwaar. Aan het eind van die dag was ik kapot. Wat ik aan de buitenwereld liet zien, waren prachtige plaatjes van een prachtige natuur. Maar het eerlijke verhaal was, dat ik de laatste kilometers even helemaal niet kon. Mijn man heeft mijn tas gedragen. En door de blaren kon ik mijn ene voet niet meer voor de andere zetten. Toen we aankwamen (ja het is gelukt) ging ik in tranen op dit bankje liggen. Tijd voor herstel. Tijd voor ontspanning. Welk verhaal is uiteindelijk moediger?

Moed

Wat is moed? 'De durf om iets moeilijks te doen'. Als je bovenstaande leest, dan lees je terug dat 'we' een paar dingen erg moeilijk vinden, namelijk: om in plaats van ons sterk voor te doen, om eerlijk te zijn hoe het met ons gaat. En vaak vinden we het ook lastig om de hulp die we aangeboden krijgen te accepteren.

Weet je wat ik hierin moedig zou vinden?

• Ik zou het moedig vinden als we veel eerlijker kunnen zijn op ons werk, in ons gezin, in familie en bij vrienden hoe het écht met ons gaat. Dat we de moed hebben om de mooie dingen te delen, maar ook als we het moeilijk hebben. Dat door ziekte, stress, verlies, te veel op ons bordje of welke reden dan ook we eerlijk kunnen en mogen zijn hoe het met ons gaat. Dan weet ik heel zeker dat we zoveel herkenning gaan vinden bij elkaar. Herkenning van heb jij dat dus ook.... Een heel andere wereld die zichtbaar is op tv, op social media, op het werk, op school. Want daar rennen we zo hard door met elkaar... Wat daarin wel van belang is, dat delen hoeft echt niet met iedereen! Deel het met wie jij wilt en wat bij jou past! Maar doe het!
• Ik zou het ook heel moedig vinden als we ook meer ja zullen zeggen als we hulp nodig hebben. Dat kan heel klein zijn op het werk, in het gezin, in de familie, op school.... Dat begint met te erkennen dat hulp heel fijn zou zijn en dan met een volmondig ja, dat is goed! Fijn dat je me wilt helpen.

Waarom wilde ik dit nu allemaal met jullie delen? Ik wilde dit delen omdat ik in coachgesprekken, in gesprekken op het schoolplein, op straat, in de wandelgangen op kantoor vaak terughoor dat in een situatie van veel stress (onafhankelijk van de oorzaak) we te vaak de neiging hebben om toch maar door te gaan. Om toch een tandje extra te doen. Terwijl dat tandje extra je écht de das om kan doen. Dat jouw stresssysteem gaat zeggen: ho, stop en nu niet meer verder. En dan is het 'te laat', dan is de weg van herstel écht heel lang.

Daarom hoop ik en is het ook echt mijn verlangen om wanneer jij en ik signalen van stress serieus nemen en deze ook delen met de mensen om ons heen. Dat is moedig en krachtig. Niet om ons sterker voor te doen dan we zijn. En nog moediger is het dan om die hulp daarbij te accepteren!

Wat levert het jou op?

• Meer ruimte voor herstel.
• Meer verbinding met anderen.
• Het zal rust geven.
• Minder piekeren, je kan je ervaringen veel meer delen.
• Het zal ook direct invloed hebben op jouw stresssysteem.
• .....

Contact

Vind jij het zelf écht lastig om dit zelf op te pakken? Ik kan je erbij helpen! Neem eens contact op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek, mail of bel voor een afspraak. Woon je niet in de buurt van Ede, maar wil je toch jouw situatie eens voorleggen? Een gesprek via skype behoort ook tot de mogelijkheden!