Wat een week...wat (corona)stress met mij doet

Wat een achtbaan was het. Waarbij ik mij helemaal besef dat het niets is in vergelijking met mensen die daadwerkelijk mensen met corona hebben in hun omgeving. Of wanneer je met veel in een heel kleine ruimte moet doorbrengen. Ik besef mij dat.

Toch waren deze weken pittig. Het was zo'n omschakeling van in één keer met zes personen thuis en een nieuwe rol van juf er ook nog bij. Mijn werk was ik vooral in de avonden erbij aan het doen. Wat deed dat met mij, dat ik mij in een hoek gedrukt voelde. Daarnaast volgde ik ook het nieuws. Meerdere keren per dag.

Op maandag kwam ik er ook nog achter dat ik mijn thuis tentamen niet op woensdag maar op dinsdag moest inleveren. Natuurlijk kon ik uitstel vragen, maar toch besloten om het juist nu af te maken. Het werd nachtwerk.

Emoties

Mijn emoties kennen in weken als deze echt zo'n golfbeweging. Vooral de tranen zitten dan erg hoog. Het liefst duw ik het weg, maar ik laat het maar. Ik laat de emoties nu even gewoon toe en dat geeft ruimte. Ook de kinderen zien dat en merken dat. We hebben het er ook met elkaar over. Dat we ons soms verdrietig, soms boos voelen of welke emotie er dan ook is.

Ook probeer ik het niet te goed te willen doen. Kleine stapje maken in het gezin. Lessen van school van de kleuters vooral heel spelenderwijs laten. En met de oudste twee (14 en 11), vooral ook zelf ruimte geven in wat nodig is. Gelukkig kiezen ze er ook zelf voor om af en toe lekker een stukje te gaan hardlopen en voetballen om zo hun energie kwijt te kunnen.

Stresssysteem

Maandagavond zat ik dus het laatste stuk van mijn thuis tentamen te maken. Wat ging over ons stresssysteem. Over welke factoren helpen om ons stresssyteem te ontzien. Met het maken van het tentamen besefte ik steeds meer wat voor een impact deze snel veranderende situatie heeft op ons stresssyteem. Vooral als je eigenlijk al op de reserves aan het teren bent.

Dat is voor mij ook het moment geweest dat ik mij besefte ik ga een paar dingen anders doen deze week:

• Veel minder het nieuws volgen. Al die nieuwsberichten geven elke keer een nieuwe alertheidsreactie aan mijn stresssysteem. Dat draagt niet bij aan mijn eigen herstel.
• Proberen weer meer regelmaat aan te brengen in slapen en opstaan. Doordat iedereen thuis is, heb ik de neiging om te laat naar bed te gaan. Slaap is één van de meest belangrijke herstellers.
• De teugels met de kinderen losser. Meer ontspanning tussendoor. We speelden ganzenbord met opa en oma via FaceTime... erg leuk!
• Meer naar buiten gaan. De frisse lucht. Geeft direct ruimte aan het herstel.
• Per telefoon, FaceTime en app contact onderhouden met familie, vrienden en juist ook met mensen die verder van mij afstaan. Even horen hoe het gaat. De verbinding is niet zoals normaal, maar delen met elkaar wat de impact heeft van deze situatie is erg belangrijk.

Vrijheid?!

De neiging die ik had is mij mee te laten spelen in negativiteit, nieuws en de impact die het op mij persoonlijk heeft. Maar het helpt mij totaal niet. Ik moest direct denken aan het boek 'de Keuze' van Edith Eger. Ik deel daar even een klein stukje uit een interview:

“Als we onszelf niet toestaan om te rouwen om ons verdriet, onze wonden en teleurstellingen, zijn we ertoe verdoemd om ze telkens opnieuw te beleven. Je kunt vrijheid vinden in het accepteren van wat er is gebeurd. Vrijheid betekent dat we de moed verzamelen om de gevangenis af te breken, steen voor steen.”

Natuurlijk zijn we op het moment niet vrij in het gaan en staan. Ik voelde mij deze week echt opgesloten. Maar ik maakte voor mezelf de keuze om met niet te laten opsluiten. Maar om die ruimte te nemen in mijn gezin die ik ook nodig heb. En dat zijn vooral de tips die ik hierboven gaf. Daarmee is niet alles opgelost, maar wel een ander perspectief is ontstaan. Ik voel weer meer vrijheid!

Geslaagd

Nu is het vrijdag. Mijn jongens kijken even een filmpje zodat ik een paar dingen voor mijn werk kan doen. Zoals deze blog. Toen ik mijn mail opende kwam daar ook een fijne mail binnen. Ik ben geslaagd voor mijn tentamen! Dat doet een mens goed. Om een succeservaring te hebben. (Ik zal nu niet uitleggen wat er dan allemaal in je brein gebeurt.) Dat betekent dat ik mij kan aansluiten bij het CSR-centrum als coach. Dat mijn specialisatie in stress en burn-out coaching nu een stevige basis heeft gekregen!

Meer weten

Merk je dat jij al stressklachten had en dat nu de corona er ook nog bij komt...het niet echt goed met je gaat. Je lontje is echt kort, of je merkt het in lichamelijke klachten. Neem dan vrijblijvend contact op. We plannen dan een videogesprek in om de mogelijkheden te bespreken.