Even een tandje minder
Rennen, doorgaan, volhouden.... Het kent écht zijn prijs. Kan het ook anders?
Is het iets van deze tijd? Of is het iets van altijd? Ik heb er niet direct een antwoord op. Wat ik wel de afgelopen weken gemerkt hebt in gesprekken met cliënten, in mijn privé omgeving en ik merk het ook in mijn eigen gezin, is dat het een intensieve tijd is. Of dit nu komt na twee lange jaren covid waardoor we ons allemaal moesten aanpassen. Of juist dat we nu weer volop er tegen aan kunnen of er tegen aan gaan. Ik heb er niet een antwoord op. Het is iets wat ik puur signaleer.
Wat 'moet' ik/jij ermee?
Op de eerste plaats moet je helemaal niets. Het woordje moeten geeft direct een bepaalde lading. Ik (be)noem het daarom bewust. Van onszelf moeten we vaak veel en daarnaast denken we ook van onze omgeving van alles te moeten. Daarom plaats ik vandaag toch deze post. Ik denk dat het écht anders kan. Dat het niet nodig is om door te blijven rennen. Dat het echt kan en mag (en soms zelfs moet ;-)), namelijk een tandje minder.
Als we namelijk allemaal zo door blijven gaan. En daarmee bedoel ik het hoge tempo, de verwachtingen, de verschillende rollen....Wat brengt het jou? Of misschien een andere vraag wat kost het jou? Wat kost dit hoge tempo of de verwachtingen, de rollen jou?
Een tandje minder
In de gesprekken laat ik het al vaak terugkomen. Mag het ook een tandje minder?
- Dat kan zijn een tandje minder snel...
- Net een afspraak minder op een dag...
- De computer een half uurtje eerder uit....
- Even een kwartiertje langer een gesprekje met een collega bij de koffie automaat...
- Een wandeling tijdens de pauze in plaats van achter je computer...
- Even de wasmand laten staan, of de stofzuigen kan ook morgen...
Waardoor:
- je juist even oog hebt voor die collega of vriend(in).
- je wel tijd hebt voor een spelletje of een verhaaltje met je kind.
- je even extra geniet als je uit je werk naar huis gaat.
- je de tijd hebt voor het koken thuis.
- je misschien zelfs nog even ruimte hebt om van de zon te genieten.
Voor jezelf en voor de ander
Op welk vlak zou jij vandaag of deze week een tandje minder kunnen doen? Bedenk als je deze post heb gelezen eens op welke vlak dat voor jou kan zijn en als het je helpt, schrijf dat even op of benoem het aan het vriend(in), partner of collega. Want ieder klein stapje is er weer één.
Stuur deze post naar iemand door waarvan jij denkt, die kan het ook wel gebruiken om dit kleine stapje te zetten!