Net het gewone leven...

Mijn wandelingen langs de Isel (Oostenrijk)

Elke ochtend maakte ik in mijn vakantie alleen een wandeling. Een afspraak die ik ieder jaar met mijn gezin maak zodat ik een half uur tot een uur iedere ochtend mijn hoofd even 'leeg kan maken'. Deze vakantie deed ik dat ook iedere dag. Vaak ga ik dan ook even zitten op een steen bij de Isel. Denkbeeldig gaan dan mijn gedachten mee op de rivierstroom.

De eerste dag dat ik ging wandelen stond het water zo hoog dat ik niet bij de rivier kon zitten. Jammer dacht ik. Ik had er ook best wel naar uitgekeken om met mijn volle hoofd van intensieve weken even daar voor mij uit te staren. De dagen daarna zakte het water en kon ik weer genieten van mijn plek dichtbij het water.

Op een van de laatste dagen besefte ik dat geen dag hetzelfde was op deze plek. De eerste dag hoogwater, tweede dag stralende zon, derde dag donkere wolken en zo kan ik nog wel even doorgaan. Op één van de laatste dagen waren er zelfs wat boomstammen 'aangespoeld' na een zeer onstuimige nacht.

Net het gewone leven...

Op die laatste dag keek ik op mijn telefoon naar een paar foto's die ik maakte van mijn plekje aan de Isel. En daar werd heel duidelijk zicht baar dat de Isel er op geen dag hetzelfde uitzag. Heel nuchter ging er door mijn gedachte... dat is net het gewone leven. Geen dag is identiek (ook al kan sleur wel degelijk zo voelen). Iedere dag heeft zo z'n eigen dingen. Het weer dat anders werd dan voorspeld. Het humeur van je partner of kind was die dag niet zo goed. Of zelf stond je op met een heel zwaar hoofd. Op het werk stapelt alles zich op en zo kan ik nog wel even doorgaan. Je sliep slecht want je lag weer eens te piekeren over die lastige situatie. De omstandigheden kunnen onvoorspelbaar zijn.

Controle

Aan de rivier besefte ik maar weer al te goed dat we weinig controle hebben op de omstandigheden in ons leven. We moeten het vaak doen met wat er op dat moment is. Dan komt even die spiegel die ik je wil voorhouden. Welke neiging heb jij in je leven als je omstandigheden veranderen? Ben je iemand die graag strak de touwtjes in handen houdt? Ben jij wel van controle? En de emoties die daarbij horen? Mag dat verdriet, de angst of paniek er ook gewoon zijn? Het is ook goed te begrijpen dat we de neiging hebben tot controle. Als we iets onder controle hebben, dan denken we het zelf in de hand te hebben. Maar onze neiging tot controle kan ook erg tegen ons gaan werken.

ACT

Op mijn vakantie las ik, naast een paar heerlijk ontspannen romans, een boek over ACT (acceptance en Commitment therapie). Wat is ACT? Een coachingsvorm waarbij we niet gaan graven in je verleden, maar waarmee je vaardigheden leert om ongacht je omstandigheden te investeren in de dingen die je écht belangrijk vindt in je leven. Klinkt goed hè?

Alleen vaak komt dan al wel heel snel het woordje controle om de hoek kijken. We hebben zelf maar al te graag alles in de hand. Dat ook de emoties die we ervaren zoveel mogelijk uit de weg gaan, want ze zijn alleen maar lastig. We zien ze vaak als een zwakte.

Aan de rivier besefte ik dat het helemaal geen zin had om een gevecht met het water aan te gaan. Dat zou ik toch verliezen. Ik besefte mij dat het mij veel meer brengt om toe te laten wat er is en dat dàt pas echt nieuwe ruimte geeft en dat ik mezelf ook toesta om me soms verdrietig, moe, boos, eenzaam of juist blij of gelukkig voel.

Vandaag zit ik weer gewoon achter mijn bureau. Een onverwacht telefoontje, een afspraak die uitvalt, een akkefietje in het gezin. Het zal blijven dat de omstandigheden veranderen en dat het wat doet met mij  als persoon. Maar in gedachte ga ik dan graag terug naar mijn plekje aan de rivier en laat mijn piekergedachten lekker mee gaan op de deining van de rivier.

Coaching wat voor jou?

Herken jij je wel in de neiging tot controle? Of zou jij wel de handvatten willen krijgen om anders met je emoties om te kunnen gaan? Of merk je na je vakantie dat de stress nog steeds zo in je lijf zit? Neem dan vrijblijvend contact op voor een kennismakingsgesprek. Klik hier om je gegevens achter te laten.