Compassie de oplossing?
Is vriendelijkheid, mildheid, compassie een belangrijke stap voor verbinding?
In mijn praktijk is het thema mildheid, zelfcompassie een thema dat in relatie tot stressklachten vaak terugkomt. Veel mensen zijn streng voor zichzelf. Hebben oordelende gedachten over zichzelf. Naast dat ze vaak al stressklachten hebben dan zijn deze gedachten echt niet helpend. Sterker nog. Ze geven in je lichaam nog even een extra schepje stresshormonen.
Toen ik net wat aan het uitwerken was over dit thema, kwam ik deze zinnen tegen. Heb je het moeilijk dan heb je vooral vriendelijkheid nodig en behoefte aan steun. Van anderen en ook van jezelf. Als je ruimte geeft aan die vriendelijkheid van jezelf en van anderen dat kan er zomaar nieuwe ruimte ontstaan. Dan is er ruimte voor mildheid en compassie. En dat zal zorgen voor herstel en minder stress.
Ik moest daarbij denken aan deze verwarrende en gekke tijd. Waarin het lijkt of we de compassie en vriendelijkheid naar onszelf en naar anderen lijken kwijt te raken.Wat denk jij? Zou jij ook eens willen beginnen om vriendelijke woorden uit te spreken naar jezelf? En dan die volgende stap om vriendelijke woorden naar de ander uit te spreken? Ongeacht of je het eens bent? Vanuit medeleven en betrokkenheid. Dat we omdat we deze tijd allemaal op onze eigen manier zullen ervaren. Zal mildheid, zal compassie en vriendelijkheid daarin een belangrijk medicijn zijn tegen polarisatie?
Dit waren vandaag even mijn gedachte. Afgelopen weken sprak ik verschillende mensen zomaar op straat. Soms dachten we verschillend maar we konden daar met respect en mildheid over spreken. Daardoor ontstond ruimte. Daardoor stond begrip. Daardoor voelde je je begrepen. Het raakte dus de essentie. Dat je mag zijn.
Allemaal hebben we een keuze. Reageren we vanuit mildheid of vanuit oordeel? Wat kies jij?
